„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśli by popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14-15).

Osoby starsze lub chore, które nie mogą wychodzić z domu, mogą przystępować do spowiedzi i przyjąć Komunię św. u siebie w domu. Należy w tym przypadku:

■ osobiście lub telefonicznie zgłosić do kancelarii lub zakrystii nazwisko i imię, wiek, dokładny adres i telefon osoby chorej;

■ w przypadku osoby umierającej należy zaznaczyć, czy jest ona przytomna, czy nie.

■ należy zgłosić się do kancelarii lub księdza dyżurnego (prosimy o przybycie z samochodem, gdyż nie wypada, by kapłan jechał do chorego z Najśw. Sakramentem prowadząc samochód, można poprosić sąsiadów o przywiezienie kapłana);

■ podać dokładne dane chorego (adres, wiek);

■ w przypadku osoby umierającej należy zaznaczyć, czy jest ona przytomna, czy nie.

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się osobom chorym, udającym się na operacje, będącym w podeszłym wieku, a także w ostatniej godzinie życia. Tak jak pozostałe sakramenty tak i sakrament namaszczenia przeznaczony jest wyłącznie dla żyjących. Nie wolno wprowadzać kapłana w błąd i wzywać w celu udzielenia sakramentów osobie, która już zmarła.

Sakramentu namaszczenia chorych udziela się chorym, namaszczając ich na czole i dłoniach olejem poświęconym przez biskupa w czasie Mszy św. w Wielki Czwartek, wymawiając następujące słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.” (Paweł VI, Konstytucja apostolska „Sacram unctionem infirmorum”; por. KPK, kan. 647, § 1).

Na czas udzielania sakramentu chorych: spowiedzi, Komunii św. i namaszczenia olejami św. w mieszkaniu chorego koniecznie należy przygotować:

■ stół lub ławę, nakryć białym obrusem;

■ postawić na nim krzyż, jedną lub dwie świeczki;

■ naczynie z wodą świeconą i kropidło;

■ szklankę letniej, przegotowanej wody – jeśli chory ma problemy z przełykaniem;

■ watę i spodek.